Değerli kardeşimiz,

– Aynaya bakmak sünnettir. İnsanın yüzünde burnunda kirler varsa bu vasıtayla görür, temizler, kimseyi rahatsız etmemiş olur.

– Ancak her şeyde olduğu gibi aynaya bakmakta da aşırılıklar doğru değildir.

Aşırı derecede aynaya bakmaya düşkün olan kimsede iki halet-i ruhiyeden birisi mevcuttur:

a)Kişi kendini çok beğenmiş, onu görenlerin de kendisini beğenmiş olduğu zannına kapılmıştır. Bu durumda ne kendisinin ne de dışarıdan bakanlarının onda en ufak bir kusur görmemeleri için sık sık aynaya bakma ihtiyacını hisseder.

b)Kişi güzellik bakımından kendi fiziki yapısını başkalarından aşağı görür. Bunu telafi etmek maksadıyla mümkün olduğunca kendini güzelleştirmek ister. Bunun için de sık sık aynaya bakma lüzumunu hisseder.

– Bu iki duygu da yanlıştır. Çünkü her ikisi de aşırıdır. Aşırı beğenmişlik kişiyi hodkâmlığa, şımarıklığa; aşırı kötümserlik ise onu bedbinliğe, ümitsizliğe sevk eder. Kanaatimizce bu konuda çekinmeden uzman ve mütedeyyin bir psikologdan yardım almakta fayda vardır.

– Bu iki halet-i ruhiye, kişiyi ten-belliğe/ ten-perverliğe, ten bellemeye sevk eder. Bu da onu tembelliğe atar.

– Şunu unutmayalım ki, dünyada her insan kendinden daha güzelini bulabildiği gibi, daha çirkinini de bulabilir. Güzellik / çirkinlik izafidir, göreceliği vardır. Bu sebeple, herkes Allah’ın kendisine verdiği yapısına karşı şükür etmesini bilmelidir.

– Önemli bir nokta da şudur:

İnsan, kendisinde bulunan meziyetlerle övünmek ister. Ancak, bu meziyetlerin bir kısmı kişinin kazancına bağlı kesbidir. Bir kısmı da Allah tarafından kendisinde yaratılan güzelliklerdir.

İnsan için övünç kaynağı olan meziyetler, kişinin kendi kazancı olan sahada geçerlidir. Örneğin, güzel ahlak sahibi olmak, ibadetlerini yerine getirmek, takva sahibi olmak, Allah’a karşı saygı, insanlara karşı sevgi içinde olmak, ilim öğrenmek vs. gibi meziyetler bu türdendir. Bu meziyetleri Allah’ın ikramı, ihsanı, lütfu bilmek gerekir.

Diğer bir kısım meziyetler kişinin kendi payına düşer, hiç dahli yoktur. Örneğin, güzel yüzlü, güzel boylu, yakışıklı olmak… gibi meziyetlerle övünmek Allah’ın nimetlerini gaspetmek, onun malını kendine mal etmek, ona yapması gereken şükür ve memnuniyetin yüzünü  kendi heva ve heveslerine çevirmek anlamına gelir.

Demek ki, -ister irademizle isterse irade dışı– bize Allah tarafından verilmiş ruh ve ceset nimetlerinden ötürü kendine pay biçmek, şımarıklığa düşmek, hakikatten uzaklaşmak anlamına geldiği gibi, tersine Allah’ın yarattığı bu nimetleri hor ve hakir görmek, beğenmemek de aynı manaya gelir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet