Değerli kardeşimiz,

– Söz konusu ifadeler için bk. el-Karî, Şerhu’l-Fıkhi’l-ekber, s.198.

– Şerhu’t-Tahaviye fi’l-akideti’s-selefiye (2/83-Şamile) adlı eserde de İmam Azamın ve İmameynin söz konusu görüşlerine yer verilmiştir.

“Senden falancanın hakkı için, Peygamberlerin hakkı için, Beytü’l-Haram’ın hakkı için Meş’ar-i Haram’ın hakkı için istiyorum” ifadelerine mekruh demişler. “Falancanın hürmeti için” ifadesi de bundan farklı değildir. Kuvvetli bir ihtimalle onlar tenzihî kerahetten söz etmişlerdir.

Aynı kitapta konuyla ilgili şu görüşlere yer verilmiştir:

“Tevessül (bir şahsı duasına vesile yapmak) konusu bazen yanlış anlaşılır. Bunu şöyle açıklayabiliriz: İnsanların duasına vesile kıldığı şahıs, bizzat hayattadır ki -onu vesile kılan kişi- ondan kendisi için dua etmesini, şefaatçi olmasını ister. Yahut, vesile kılınan şahıs, dua edenin çok sevdiği kimsedir. O da gerçekten sevilmeye, itaat edilmeye layıktır. Bu takdirde, yapılan tevessül, ya vesile kılınan kimsenin duası ve şefaatiyle veya dua edenin (o salih kimseye olan) sevgisi ve bağlılığıyla olur. Bu şekildeki bir tevessül caizdir.

Diğer bir şekliyle tevessül, vesile kılınan şahsa yemin etmek ve (Allah’ı katmadan) bizzat onun şahsından bir şey beklemek tir ki, mekruh görülen ve yapılmaması istenen tevessül budur.(bk. a.g.e, 2/86).

– Hz. Ömer (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (a.s.m) şöyle buyurdu:

“Âdem hata işlediği zaman. ‘Ya Rabbi! Muhammed’in hakkı için beni affetmeni istiyorum’diye yalvardı.”

Hadisi, Beyhakî, Taberanî, Hakim rivayet etmiştir.(bk. Hâkim, Mustedrek, II, 615; Yususf Nebhanî, Hucetullahi ale’l-âlemin, s. 210).

İlave bilgi için tıklayınız:

– Dua ederken büyük zatları vesile yapmak ve “onların hürmetine” diye dua etmek.

– Ebu Hanife tevessüle karşı mıdır? Onun, “Falanın hakkı için.” diye dua etmenin…

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet