Değerli kardeşimiz,

Secdede eller ne fazla açık (baş ve alından) ne de çok yakın tutulur. Baş iki el arasında ve baş parmaklar burun deliklerinin önüne gelecek şekilde olur. Diğer parmaklar kıbleye bakar şekilde bitişik durur. Bu şekilde olması en güzelidir. Ancak başka şekilde olsa da namaza bir zararı olmaz.

NAMAZDA SECDE

Hz, Peygamber (S.A.V.) tekbir getirip secdeye varırdı. Nitekim namazını güzel kılmayan kimseye de bu şekilde emrederek şöyle buyurmuştur:

“Hiçbir kimsenin namazı… ‘Semiallahu limen hamideh.’ diyerek doğrulmadıkça, sonra da ‘Allahu Ekber’ deyip bütün eklemleri mutmain olacak derecede secde etmedikçe tamam olmaz.” (Buharî, Müslim, Ebû Dâvud ve Hâkim.) Hâkim “Sahih” demiş, Zehebî de ona katılmıştır.

“Hz. Peygamber (S.A.V.) secdeye varmak istediği zaman tekbir getirir (kollarını böğürlerinden uzaklaştır), sonra mafsalları tatmin oluncaya kadar secdede kalırdı. Bazen de secdeye varırken ellerini kaldırırdı.'” (Nesaî, Dârekutni, Muhallis, el-Fevâid, 1/2/2) İki sağlam isnatla rivayet etmiştir. Bu el kaldırma, on sahahîden nakledilmiştir.

Eller Üzerine Secdeye Kapanmak

Hz. Peygamber (S.A.V.) şöyle buyuruyor:

“Şüphesiz eller de yüzün secde ettiği gibi secde ederler. Sizden biri yüzünü secdeye koyduğu zaman ellerini de koysun, yüzünü kaldırınca ellerini de secdeden kaldırsın.” (Ibn Huzeyme, I/79; Ahmed b. Hanbel)

“Hz. Peygamber (S.A.V.), secdede elleri üzerine dayanır ve onları yere yapıştırırdı. Parmaklarını birleştirirdi. Ellerini kıbleye doğru yöneltirdi.”(Beyhakî, sağlam bir isnadla. Ibn Ebî Seybe, I/82/2)

“Hz. Peygamber (S.A.V.) ellerini secdede iken omuzlarının hizasında, bazen de kulakları hizasında tutardı. Burun ve alnını da yere koyardı.” (Ebû Dâvud, Hâkim).

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet