Değerli kardeşimiz,

Bu hadisi Buhari (İlim, 49) ve Müslim (İman, 53) rivayet etmiştir. O halde bu hadis rivayetinin sahih olduğunda şüphe yoktur.

– Peygamberimiz (asm), bu konunun açıkça ilan edilmesini istememesinin hikmeti, insanların buna güvenmeleri ve yanlış bir çizgiyi takip etmeleridir. Zira, bu hadisin ifade ettiği şartları, samimiyetin, ihlasın, içtenliğin ne demek olduğu ve bu itikatla kabre girmenin zorunluğunu herkes bilmeyebilir.

Başka kayıtları ve şartları da ifade eden diğer hadisleri bilmeyen insanların, bunu kendi tembelliklerine bir mazeret yapabileceklerini düşünmek gerekir.

– Hz. Peygamber (asm)’in evvela bunu bir sahabiye söylemesi, onun en son söyleyeceğini de biliyordu. Yoksa niye ona söylesin ki? Ona söylemesine rağmen, “kimseye söyleme’” ifadesiyle, konuya ayrı bir itina gösterdiğini göstermek istemiştir.

Bununla beraber, Muaz’ın -bir hikmete binaen-“konuyu o anda acele edip söylememesini” istemiş olabilir.

– Onlarca sahih hadis kaynaklarında “Kalbinde zerre miskal imanı olan kimsenin en sonundan cehennemden çıkıp cennete gireceğine” dair rivayetler vardır.

Bunları açıkça açıklamasından anlaşılıyor ki, Muaz hadisinde “kimseye söyleme” diye tavsiye etmesinin insanların yanlış anlamalarına meydan vermemek olduğu gibi, “o anda” kaydıyla söylemesi ihtimali de kuvvetlidir.

– Bununla beraber, Hz. Peygamber (asm)’in bunu gizlemiş olsa da (ki gizlememiş; söylemiştir), bunu insanların hayrına olduğu için yapmıştır. Bir şeyin gizlenmesi İnsanların zararına olan bir gizleme işi ne kadar çirkin ise, insanların hayrına olan bir gizleme de o kadar güzeldir.

– Böyle en sahih hadis kaynaklarında yer alan bilgileri inkâr etme cüretini göstermek her zaman bizim zararımızadır. En azından, “hikmetini bilmediğimizi” söyleyip teslim olmalıyız ki, “İslam”ın hakikatini göstermiş olalım…

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet