Değerli kardeşimiz,

İslam’ın Altın Çağı’nda, İslam coğrafyası içerisinde çalışmalarını yürüten bilim insanları 8. yüzyıldan 15. yüzyıla uzanan dönemde çalışmalarını yürütmüşlerdir.

Bunlardan Ebu Musa Cabir bin Hayyan 721– 815 yılları arasında; tıp, astronomi, fizik, kimya, coğrafya sahasında eserler vermiştir. Cabir bin Hayyan bütün bilim insanları tarafından kimyanın babası kabul edilir. Sürekli laboratuvarda çalışan Hayyan; süblemleştirme, sıvılaştırma, kristalleştirme, damıtma, saflaştırma, cıva ile karıştırma, oksitleme, buharlaştırma ve filtrasyon gibi işlemleri geliştirip mükemmelleştirdi.

Asrımızın İslam âlimlerinden Bediüzzaman, kimyasal bağlara “aşk-ı kimyevî” diyor. Reaksiyonlar için de imtizaç dediği olmuştur. Tahavvülat, yani hâl değiştirme, demiştir. Atoma ve moleküle ise zerre der. Bediüzzaman Said Nursi kimya ilminin bir kanunundan bahseder aşk–ı kimyevî, ona münasebat-ı şedide, yani şiddetli yakınlık ilişki der. Bütün kimyasal bileşikler ve sentezler bu aşk sayesinde gerçekleşir. Oksijen ile hidrojen bir araya gelir su adını alırlar. İki madde arasındaki bir araya gelme aşkı, hayatı yaratan ve devamını sağlayan sonsuz ilim, irade ve kudret sahibi Allah’ın büyük tasarımı ve iradesi ile gerçekleşir. Bir imtizaçtan sayısız tasarımları düşünmek bütün hayata hâkim olan bir göz ve mantık, ilim ve tasarım ile olabilir.

İşte İslam âlimleri de Allah’ın kâinattaki varlıkları belirli kanun ve prensipler içerisinde yarattığının farkında olarak, onun bu kanun ve prensiplerini anlamaya ve bunları ortaya koymaya çalışmışlardır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet