Değerli kardeşimiz,

Kibir iki kısımdır. Birincisi; Allah’a ve peygambere karşı olan kibirdir ki bu küfürdür. İkincisi; insanlar arasındaki kibidir ki bu da kötü ahlaktır..

Hadisteki ifade kibirli insanın cennete giremeyeceğini anlatmaktadır. Ancak buradaki kibir, Allah’a ve Peygamber (s.a.s)’e karşı olan kibirdir. Böyle bir kibir (büyüklenme) haliyle küfür olacağından dolayı, böyle küfür manasındaki bir kibri taşıyan insanın cennete giremeyeceği muhakkatır.

Ahlâkî bir özellik olarak kibir, başkalarını küçük görmek ve onlarla alay etmek anlamıyla düşünülürse, bu özellik insanı dinden çıkaran bir özellik değildir. Ancak haramdır, insanı dinden çıkarabilecek fiiller işlenmesine sebep olabilir. Böyle bir özellik sahibi de cehennemde kibrinin cezasını çektikten sonra Allah’ın afv ve mağfiretiyle cennete girecektir. Nitekim bir âyet-i kerime’de Allah Teâlâ:

“Biz onların kalblerindeki kin ve hasedi çıkaracağız.” (Hicr, 15/47)

buyurarak, cennete giren insanların kalbinden dünyadaki ahlâkî kusurlarının temizleneceğini anlatmaktadır.

İnsan, kendisinde bulunan her şeyin Allah’a ait olduğu bilincine vardığı an kibir hastalığından kurtulur. Mesela, Allah bize göz vermiş; onun verdiği göz sayesinde görebiliyoruz. Gördüğümüz için de kibirlenmeye haddimiz yoktur. Bunun gibi Allah bazı kullarına “kulun da istemesi doğrultusunda” ilim vermektedir. İstediği takdirde ona verdiği ilmi alabilir. Demek ki bizdeki ilim de Allah’ındır. Kibirlenmeye hakkımız yoktur. Bu şuurla hareket etmek gerekir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet