Değerli kardeşimiz,

Hanım, Beyin Cebinden Habersiz Para Alabilir mi?

Bize intikal eden suallerden biri de şöyle: “Hanımefendi, beyinin cebinden habersiz para alabilir mi?”

Sual bu. Ancak bu sual yanlış yere soruluyor gibi geldi bana. Zira bu sual, bana değil de para cebinden çıkacak kimseye sorulmalıydı ve denmeliydi ki:

– Bey, zaman zaman ihtiyaç oluyor, habersiz para almak durumunda kalıyorum. Ne dersin, alabilir miyim? Yoksa mutlaka sana haber vermek zorunda mıyım? İzin veriyor musun arada sırada para almaya?

Bakalım para cebinden çıkacak zat ne diyecek, nasıl bir mukabelede bulunacak? Şayet anlayışlı ve bonkör davranır da:

– Hanım, bizim aramızda ayırım mı olur? Paramız olduktan sonra izinli de alabilirsin, izinsiz de! Nasıl olsa aldığını evin ihtiyacına harcayacak, çoluk çocuğun eksiğini tamamlayacaksın…

Şayet bey böyle derse, Şahin Hoca’ya ne oluyor ki?

– Hayır alamazsın, diyecek, yahut da, alabilirsin, diye beyin kesesinden cömertlik yapacak, bonkörlükte bulunacak hali yok herhalde!..

Bence meselenin esası budur: Beyin izin verip vermemesi.

Anlaşılan odur ki, bey razı olursa alınabilir, olmazsa alınamaz.

Burada bir hususa da işarette bulunalım isterseniz.

Bey, evin ihtiyaçlarını karşılamakla zaten mükelleftir.

Ne var ki evin beyi evi geçindirme sorumluğunu yerine getirmekte ihmalkâr davranıyor, zaman zaman cebinde imkanı olduğu halde bu mükellefiyetini yerine getirmiyor da hanımefendi, biraz da zorlayarak cebinden habersiz para alıyor, beyin karşılamaya mecbur olduğu ihtiyaçları böyle karşılıyorsa; bunda bir mesuliyet söz konusu olmayabilir. Çünkü bunda beyin yapmaya mecbur olup da ihmal ettiği harcamayı yaptırmak, bir bakıma mükellefiyetini ancak böyle yerine getirtmek vardır.

Tabii bu, ideal olanı değildir. Arzu edilen odur ki, ne hanım böyle bir zorlamaya gerek duysun, ne de bey bunu duyuracak bir ihmal ve anlayışsızlığa düşsün.

Belki olması lazım gelen; beyin, ihtiyaçları vaktinde bilmesi, istemeye bile zaman kalmadan gereken miktarı takdim etmesidir.

Burada dikkate alınacak bir husus da, harcamayı yapan hanımefendinin anlayışıdır. Bazı hanımlar çevrelerinde israflı bir hayatı esas alan komşuları örnek alıyor, gereksiz şeyleri de ihtiyaç haline getirip para yetiştiremez hale bile gelebiliyorlar. Halbuki herkesin ihtiyaç anlayışı imkanına göre olur. Herkes ayağını kendi yorganına göre uzatır. Buna mecburdur da.

İsraflı harcamaya alışanlar örnek alınmamalı, imkan bakımından kendisinden aşağıda bulunanlar örnek alınmalı, onlara göre çok iyi durumda olduğu düşünülerek hayatından huzur duyup memnun olmalıdır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet