Değerli kardeşimiz,

Hicretin beşinci senesinde Kureyş ve Katafan kabilelerinden 10.000 kişilik bir kuvvet Medine üzerine yürüdü. Bunlara karşı Selman-ı Farisî’nin teklifi üzerine geniş bir hendek kazıldı. Düşman hendeği görünce şaşırıp kaldı. Çünkü böyle bir savunma sistemi Arapların hiç görmediği bir şeydi. Düşman atlılarından birkaçı atını zorlayarak hendeği aşmayı başarmışsa da ya öldürülmüş veya kaçmaya mecbur edilmiş olduğundan, iki taraf da ok atışmak sûretiyle çarpışıyordu.

Peygamber Efendimiz (a.s.m.), Medine-i Münevvere’de Mescid-i Nebevî’nin içine yaralıların tedavi edilmesi maksadıyla bir çadır kurdurdu. Bu çadırın idaresine de Rüfeyde adında bir kadını getirdi.

Çarpışma esnasında düşman tarafından oklardan biri, Ensarın ileri gelenlerinden Sa’d bin Muâz’ın koluna saplanmış ve “ekhal” denilen kalın damarını koparmıştı. Bu vakayı haber alan Peygamber Efendimiz hemen emir buyurdular:

“Sa’d’i hemen Mescid’de bulunan Rüfeyde’nin çadırına götürün.”

Yaralıyı alıp götürdüler. Hz. Sa’d’in yarası Rüfeyde hatun tarafından sarıldı ve çadıra yatırıldı. Fakat kan bir türlü kesilmiyordu. Sonunda Hz. Sa’d kan kaybından şehit oldu.

Bu çadır içinde Rüfeyde tarafından yarası sarılmış olan başka yaralıların da bulunması pek tabii ise de isimleri tarihe geçmemiştir. Rüfeyde’nin adı ve çadırı da Sa’d bin Muaz’ın yaralanması ve yarasının orada sarılması münasebetiyle kaydedilmiştir.

(bk. Mehmed PAKSU, Çağın Getirdiği Sorular)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet