Değerli kardeşimiz,

“Sonsuz” ifadesi yaratılmış varlıklar için kullanıldığı zaman çokluğu ifade eden “kesretten kinaye” şeklinde anlamak gerekir. Çünkü evrenin kendisi sonsuz değil ki, içindeki olanlar sonsuz olsun.

Demek ki, insanın sonsuz düşmanları vardır, ifadesinden kastedilen mana çokluktur.

Ayrıca, buradaki düşmandan maksat; insan hayatını tehdit eden bütün sebep ve unsurlardır. Mesela; deprem, insanı tehdit edip, Allah’a iltica etmeye sevk eden bir düşmandır. Hastalıktan gelen inleme ve sızlanmalar, insanı Allah’ın Şafi ismine sevk ediyor. Kafirlerin fitne ve fesat halleri, müminleri Allah’ın Rahman ve Rahim, Kahhar ve Celal, Gaffar ve Muin isimlerine sevk ediyor ve hakeza…

Her bir musibet ve sıkıntı, insanın maddi ve manevi birer düşmanıdır. İnsan ise bu düşman karşısında gayet zayıf ve aciz olduğu için, aciz ve zayıf olmayan Allah’a iltica eder, çözümü ve devayı onun dergahında ve aziz kapısında arar.

İşte gerçek kulluk; insanın hayat sürecinde bu gibi halleri iyi değerlendirip, Allah’ın isimlerinin önünde sadık bir kul olmaktır.

Acizlik ve fakirlik, nasıl aciz ve fakir olmayan Allah’a bizi götürüyor ise, insanın başına gelen sıkıntı ve musibet düşmanları da insanı Allah’a iltica etmeye ve ona iman ile tevekkül etmeye yönlendiriyor.

İnsanın düşmanlarından korkup sığınacak bir şefkat kucağı araması ve o kucağa atılması, çok büyük bir lezzet, çok büyük bir ibadettir…

Bu sebeple “insanın sonsuz düşmanları vardır” ifadesinden de “en büyük düşmanımız” olan nefsimizden şeytanlara, mikroptan gergedana, zerreden yıldızlara, sellerden tsunamiye, sıtmadan zelzeleye, bir izmaritten orman yangınlarına kadar pek çok düşmanı olduğunu anlamak mümkündür.

İşte insanın sonsuz düşmanları vardır ifadesi bu manzarayı seslendirmektedir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet