Değerli kardeşimiz,

Ön yargı fanatizminden ötürü hakikatleri göremediler. Ön yargıyla Hz. Nuh (as)’ı baştan deli, söylediklerini de deli saçması olarak görmeye çalıştılar. Bu ön yargı basiretlerini kapattı.

Şimdi, bizim gerçekten deli olduğunu bildiğimiz bir adamın sözlerine vereceğimiz bir kıymet olur mu? İlk günde kıymet vermediğimiz gibi, sittîn sene sonraki sözlerine de aynı şekilde değer vermeyiz.

Hz. Muhammed (a.s.m)’e şair, mecnun nazarıyla bakanların durumu ayni idi. Eğer bunlar Bedir’de ölmeseydi, hayatlarının sonuna kadar bunu böyle sürdürmeye devam edeceklerdi. Hatta denilebilir ki, zaman uzadıkça ön yargı hastalığı daha fazlalaşır. Bir de “Cennet adam istediği gibi, cehennem de adam ister.” gerçeği vardır.

Ayrıca, dünyadaki din imtihanında esas olan insanların özgür iradelerine hitap etmektir. Akla kapı açmak, fakat onu zorunlu istikamete zorlamamaktır. Yoksa, Veliler ile deliler aynı seviyede kalır ve imtihan esprisi kaybolurdu. Bu gözle bakıldığında Hz. Nuh (as)’ın gösterdiği bazı mucizeler akıllarını zorlamıyordu, sadece bir “nur penceresi” açıyordu. Yarasa kuşu timsali olanların bu hakikat güneşinin ışığından rahatsız olduğu için küfrün karanlığını tercih ediyordu.

Nitekim gemi gibi çok harika bir mucize sayılan bir sanat eserini ortaya koymaya çalışırken, yine yanına uğrayanlar bu işi deli saçması olarak görüyorlardı. İşin sonucunu görmeden inanmak istemiyorlardı. Hani şimdi de ateistler “gözümüzle görmediğimize inanmayız” derler ya, işte aynı şey onlar için de geçerlidir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet