Değerli kardeşimiz,

Sorunun ilk sırasındaki “cehenneme koşarak giden kişinin cennete döndürüleceğine” dair bir hadis rivayeti bulamadık. İkinci sıradaki konuyla ilgili hadis rivayeti ise şöyledir:

Beyhaki’nin Hz. Ebu Hureyre’den naklen yaptığı rivayete göre, Peygamber Efendimiz şöyle buyurdu:

“Kıymat günü Allah bir adamın cehenneme girmesine hükmetti. Allah’ın huzurundan alınıp cehenneme sevkedilirken adam geri dönüp bakar ve ‘Benim Allah’a karşı beslediğim ümidim böyle değildi!’ der. Allah: ‘Senin benim hakkımdaki düşüncen nasıldı?’ diye sorar. Adam: ‘Ben Rabbimin Rahim, Gafur (sonsuz merhamet ve mağfiret sahibi) olduğunu düşünüyordum.’ diye cevap verir. Bunun üzerine Allah: ‘Onun benim hakkımda hüsnü zannı var; ben de elbette onu cennete koyacağım.’ diye buyurur.” (Kenzu’l-Ummal, h. no: 5846)

Bu hadiste anlatılan hakikatlerin açılması için aşağıdaki bilgilere bakmakta fayda vardır:

Bu gibi rivayetlerde Allah’a karşı hüsnüzan beslemenin önemine işaret ediliyor. Bilindiği üzere, Allah’ın azabından emin olmamak, rahmetinden de ümidi kesmemek dinin temel esaslarındandır. Bir kudsî hadis-i şerifte Cenab-ı Hak şöyle buyurmuştur:

“Ben kulumun bana olan zannının yanındayım/yani, kulum beni nasıl tanırsa-düşünürse onunla öyle muamele görürüm.”(bk. Buhari, Tevhid 15, 35; Müslim, Tevbe  1)

– “Bir kul bir günah işleyip de ardından –tövbe ve istiğfar ederek- bağışlanmasını diledi. Allah (meleklerine) şöyle dedi:

“Kulum; bir günah işledi, fakat onun bir Rabbinin olduğunu, hem günahları bağışlayacağını hem de ondan ötürü cezalandıracağını bildi… (Sizi şahit gösteriyorum ki), ben onu bağışladım.”(Müslim, Tevbe, 29).

– Adamın biri namaz kılarken, birisi gelip onun boynuna bastı. Boynuna basılan adam, “Vallahi, Allah seni asla affetmeyecektir.” dedi. Bunun üzerine Allah buyurdu ki: “Kulumu bağışlamayacağıma dair sen misin yemin eden!? Muhakkak ki, ben onu bağışladım.”(Mecamau’z-zevaid, 10/194).

– Ayrıca şu ayetler de konumuza ışık tutacaktır:

“Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden ümit kesmez.” (Yusuf, 12/87)

“İnsanlara bir nimet, bir bolluk tattırdığımızda onunla sevinip şımarırlar. Şayet kendi yaptıkları sebebiyle başlarına bir fenalık gelirse, hemen ümitsizliğe düşerler.”(Rum, 30/36)

Yukarıdaki hadis-i kutside ifade edildiği üzere, “Ben kulumun zannı yanındayım/kulum Beni nasıl tanırsa, onunla öyle muamele ederim.” diye buyuran Rabbimize itimat etmeli, rahmetini itham etmemeliyiz.

“Rahmetim her şeyi kuşatmıştır.” (A’râf, 7/156)

fermanını hatırlamalıyız.

Ancak bu durum günah işlemeye bir neden olmamalıdır. Ne kadar çok günahı olursa olsun asla ümidini kesmemek; ne kadar ibadeti olursa olsun yaptıklarına güvenmemek, imanın bir gereğidir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet