Değerli kardeşimiz,

Hükümler koymada esas olan şey, az zararlı olan şeyi çok zararlı olan şeye tercih etmektir. “Ehvenu’ş-şerreyn”in ihtiyarı / tercih edilmesi bu hikmete bakar.

Bu sebeple, dörtten fazla olan kadınların bırakılması sonucunda söz konusu olabilecek bazı zararlar, sınırsız bir şekilde kadınları alıp da bir nevi mal gibi kullanmaktan kaynaklanan zarardan çok daha ehvendir. Onun için bu tercih edilmiştir.

Öncelikle şunu belirtelim ki, dörtten fazla hanımı olup da fazla olanların terkedildiğine dair rivayetler oldukça azdır. İbn Kesir, bazıları zayıf bazıları hasen düzeyde olan bazı rivayetlere yer vermiş. Bunların sayısı üç dördü geçmez.

Bu rivayetlere göre, Ğeylan b. Selemete es-Sekafî, Müslüman olduğunda on hanımı varmış. Umeyrete el-Esedî’nin sekiz hanımı varmış. Nevfel b. Muaviye ed-Deylemî’nin beş hanımı varmış. Hz. Peygamber (asm) bu adamların hepsine “dört tanesini seç, gerisini bırak” diye emir vermiştir. (bk. Razî, İbn Kesir, Nisa, 4/3. ayetin tefsiri)

Bu terkedilen kadınların durumuyla ilgili kaynaklarda bir bilgiye rastlayamadık.

Kuvvetli bir ihtimalle (Ğeylan’ın en yaşlı hanımını bıraktığını söylemesinden de anlaşılıyor ki) bu terk edilen kadınlar genellikle daha önce alınan ve çocuk sahibi olan yaşlı kadınlardır. Kocaları bunlardan ayrılınca çocukları tarafından himaye görmüşlerdir. Zaten öyle fazla bir sayı olmadıkları için, sosyal çalkantılara sebebiyet verecek derecede trajik bir durumun olduğunu da düşünemiyoruz.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet