Değerli kardeşimiz,

“Dindar” kelimesi, Farsça’dan geçmedir, “din sahibi, dinine bağlı” manasına gelir.

Bu kavram eskiden beri dinin emir ve yasaklarına göre bir hayat çizgisini benimsemiş kimseler için kullanılmıştır.

Dindar insanlar çoğalıp, devlete talip olunca, başta Batı dünyası olmak üzere seküler kesim, bunları toplumun gözünden düşürmek için bir kılıf aradılar. Bunların varlığı, bulundukları toplumun da dinine sahip olduğunun göstergesi idi. Bu sebeple bunları “dindar” kavramıyla kıskaca almak doğru olmazdı.

Toplumda hoş karşılanmayan bir kavramı bulmak gerekiyordu. Bu kavramın din ile yakın, fakat olumsuz bir ilişkisinin olması da gerekiyordu. Bunun için Türkçede “dini kullanmak, istismar etmek” anlamını da çağrıştıran “dinci” sözcüğü bulunmaz bir kaftan oldu.

Oysa ki, “kuyumcu, tekstilci, aşçı, siyasetçi, şarkıcı, türkücü, çalgıcı” gibi sözcüklerde bir istismar, bir gösteriş, bir menfaatçilik, bir sahtekârlık aranmamaktadır.

Yine de bu olumsuz anlamların omuzlarına yüklendiği “dinci” kelimesi, bir galat-ı meşhur olarak lügat-ı gayr-ı meşruda yerini almıştır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet