Değerli kardeşimiz,

– İbn Abbas’ın “Devemin yularını kaybetsem Kur’an’da bulurum.” şeklinde sözü için bk. Suyuti, İtkan, 4/31; el-İklil,1/13; Alusi, Maide 67. ayetin tefsiri.

Bununla, “Kur’an’da her şey var.. Fakat bir kısmı açık, bir kısmı işari yolla ifade edilmiş. Herkes kendi ilmi birikimine göre, anlayış ve kabiliyetine göre aradığını onda bulabileceğini.”  kastetmiş olabilir.

– İbn Abbas’ın bu ifadesini, Bediüzzamanın şu ifadesinden de anlamak mümkündür:

“Kur’an-ı Hakîm’in Kelâm-ı Ezelî’den gelmesi ve bütün asırlardaki bütün tabakat-ı beşere hitab etmesi hasebiyle, manasında bir câmiiyet ve külliyet-i hârika vardır. İnsandaki akıl ve lisan gibi, bir anda yalnız bir meseleyi düşünmek ve yalnız bir lafzı söylemek gibi cüz’î değil, göz misillü muhit bir nazara sahib olmak gibi, Kelâm-ı Ezelî dahi bütün zamanı ve bütün taife-i insaniyeyi nazara alan bir külliyette bir kelâm-ı İlahîdir.”

“Elbette onun manası, beşer kelâmı gibi cüz’î bir manaya ve hususî bir maksada münhasır değildir. Bu sebebden, bütün tefsirlerde görünen ve sarahat, işaret, remiz, îma, telvih, telmih gibi tabakalarla müfessirînin beyan ettikleri manalar, kavaid-i Arabiyeye ve usûl-ü nahve ve usûl-ü dine muhalif olmamak şartıyla, o manalar, o kelâmdan bizzât muraddır, maksuddur.” (bk. İşarat-ül İ’caz, s. 7)

“Evet, Kur’an’da her şey vardır. Fakat herkes her şeyi içinde göremez. Zira muhtelif derecelerde bulunur. Bazen çekirdekleri, bazen nüveleri, bazen icmalleri, bazen düsturları, bazen alâmetleri; ya sarahaten, ya işareten, ya remzen, ya ibhamen, ya ihtar tarzında bulunurlar. Fakat ihtiyaca göre ve maksad-ı Kuran’a münasib bir tarzda ve iktiza-yı makam münasebetinde şu tarzların birisiyle ifâde ediliyor.” (bk. Nursi, Sözler, Yirminci Söz’ün İkinci Makamı; Mektubat, Yirmi Dokuzuncu Mektub’un Sekizinci Kısmı’nın Beşinci ve Altıncı Remizleri)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet