Değerli kardeşimiz,

– İnsanların güveni veya güvensizliği yüzleşeceği konuyla yakından ilişkilidir. “İnsan bilmediğinin düşmanıdır.” diye hakikatli bir söz vardır. Bu sebeple, her şeyden önce karşısına çıkacağımız toplumun karşısında kullanabilecek bilgi donanımına sahip olmak gerekir.

– Bu çekingenlik, doğuştan var olabileceği gibi, kişinin yetiştiği çevrenin etkisiyle de oluşmaktadır.  İlk önce senli benli olan küçük çaptaki çevrelerde deneyimlerini gerçekleştirmek uygun olur.

– Daha önce düzgün konuşamayan Çiçeron, iyi konuşma azmiyle yaptığı ısrarlı çalışmalar, hatta küçük çaptaki çakıl taşlarını ağzına alarak konuşmaya çalışması ve sonunda dünyanın en büyük hatipleri arasına girmesi, azmin elinden bir şeyin kurtulamayacağını göstermektedir.

– Bir düşünceyi başka düşünceyle değiştirmek, yeni fikrin eskisinden daha kuvvetli olması şartıyla mükemmel bir arzudur. Rutherfort diyor ki;

“Tembelliğin ilacı çalışmaktır, bencilliğin ilacı fedakârlıktır, imansızlığın ilacı Allah’ın emirlerine itaattir, çekingenliğin ilacı korkulan şeye cepheden bakmaktır.”

– İnsan her nerede olursa olsun Allah’ın huzurundadır. Eğer çekinme gerekli olan güzel bir davranışsa, buna en layık olan Allah’tır. İnsan davranışıyla, sözleriyle, her haliyle Ona layık olamamaktan korkmalı ve Ondan çekinerek yanlışlardan sakınmalıdır. Bu anlayışa sahip olan her insan diğer varlıkların yanındayken daha rahat hareket edebilecektir. Çünkü Yaratanın huzurunda olmadığı bir yer ve an yoktur. Onun huzurunda yapılması uygun olan bir davranışı ya da bir sözü, yine Onun iziniyle diğer varlıkların yanında yapmaktan neden çekinsin.

Bu konuda Hz. Musa (as)’ın okuduğu şu duayı okumak uygun olur:

“Rabbişrah li sadrî ve yessir li emri vahlul ukdeten min lisanî yefkahu kavlî.” / 

 “Rabbim! dedi, yüreğime genişlik ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimden (şu) bağı çöz. Ki sözümü anlasınlar.” (Tâhâ, 20/25-28)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet