Değerli kardeşimiz,

Stoacı felsefe, I. Alexander ve ardından Roma İmparatorluğu tarafından tahrip edilen antik Grek Site devletlerine bağlı insanların kendi yerelliklerine aidiyetten çıkarak, büyük imparatorluklara ait vatandaşlar oldukları değişim dönemlerinin sosyo-kültürel bir sonucudur.

MÖ 3.yüzyıldan başlayan bu dönem MS 2.yüzyıla değin sürmüştür. Şehir devletlerinin politik olduğu kadar kültürel ve sosyal sınırları içerisinde, felsefeyi sağlayan ana ilkeler ve uygulama kriterleri imparatorlukların hâkimiyetinde kaybolmuştur.

Bu dönemde aranan şey, imparatorlukların dünya anlayışına bağlanan insan aidiyetlerini tanımlayacak ve onların psiko-sosyal ihtiyaçlarına, mutluluk arayışlarına cevap verebilecek yeni ve daha evrensel ilkelerdir.

Bu çerçevede değişimlerin acı verici tahrip ediciliğini aşmak amacıyla doğaya uyarlı bir mutluluk anlayışı ve kozmopolitan dünya vatandaşlığı anlayışlarının yanı sıra kinik bir nihilizm ve septiklik ya da doğmatizm düşünceleri yaygınlık kazanmıştır.

İslam düşüncesine göre:

– Mutluluğun dünyevi ölçeklerde aranması yeterli değildir. Mutluluk arayışı ebedî olmalıdır.

– Doğaya uyarlı bir mutluluk anlayışı da anlam ve tatmin açısından yeterli değildir.

– Kur’an-ı Kerim’e göre doğaya yüce yaratıcımızın ayetleri olarak bakılırsa ancak insan mutluluğuna giden bir yol açılabilir.

– İslam’ın evrensel anlayışı, tüm insanların var edicinin varlık verdiği bir yaratılış eşitliğine sahip olduğunu kabul eder.

– İman, tüm bu arayışlarda eksik olan mutlak ufuk çizgisini temin ederek, tüm insanlığın muhtaç olduğu ebedî mutluluğun dünya hayatında da kapısını aralar. 

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet