Değerli kardeşimiz,

Ana-babanın gerçekten de evlât üzerinde hakkı çoktur. Bir evlâdın ilk işi onların rızalarını kazanmak, gönüllerini almaktır. Onları darıltarak hiçbir hayırlı iş yapılmaz, isabetli harekette bulunulmaz.

Ancak, elbette bunun da bir sınırı vardır. Çalışmak, okumak veya hacca gitmek gibi makul ve meşrû işlere ana-babanın izin vermemesi halinde duruma bakılır; ana babaya bakılacak kadar imkân hazırlanmış, evlâda muhtaç olmayacak bir ortam temin edilmişse, ana babanın böyle bir seyahate engel olmaya hakları olmaz.

Şayet, evlat ana babayı bakıma muhtaç halde bırakıyor, kendine muhtaç durumdan kurtarmadan gidiyorsa, kendilerine izin verilmeyebilir. Bu takdirde evlâdın gitmeye de hakkı olmaz.

Fetavây-ı Kâdıhan’da,“çocuk, kendini koruyamayacak şekilde küçük yahut başka bir durumdan dolayı gurbete çıkması mahzurlu ise, ana-baba ona engel olabilirler. Bu mahzurlar izale edildikten sonra, gidebilir,” denmektedir.

Baba saygıda, ana da hizmette öncelik arz eder. Bu bakımdan evlat babaya hürmette, anaya da hizmette kusur etmemeli, mümkün olduğu kadar, haklı da olsa, onları kırmamaya çalışmalıdır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet