Değerli kardeşimiz,

Hikem-i Ataiye, hikmetli sözlerinden birinde şöyle der:

“مَاذاَ وَجَدَ مَنْ فَقَدَهُ وَمَاذَا فَقَدَ مَنْ وَجَدَهُ  Mâ zâ vecede men fekadehû ve mâzâ fekade men vecedeh –.Cenâb-ı Hakkı bulan neyi kaybeder? Ve Onu kaybeden neyi kazanır?”(İbn-i Atâillah el-İskenderî, Şerhü’l-Hikemi’l-Atâiye, s. 208)

Bediüzzaman da buna, “O’nu bulan her şeyi bulur. O’nu bulmayan hiçbir şey bulmaz. Bulsa da başına belâ bulur.” (Mektubat, Altıncı Mektup) şeklinde bir açıklama getirir.

Her şeyin sahibi Allah olduğuna göre insan O’nu bulduğunda, yani O’na bütün gönlüyle inandığında her şey emrine âmâde ve onun olur, ihtiyaçlarına cevap bulur. O’nu bulamadığında -O’nun olmayan hiçbir şey olmadığı için- hiçbir şeyi bulamaz. Bulsa da başına belâ bulur.

Yirminci Mektub’un başlarında ise şöyle denilir:

“Allah birdir. Başka şeylere müracaat edip yorulma, onlara tezellül edip minnet çekme, onlara temellûk edip (köleleşip) boyun eğme, onların arkasına düşüp zahmet çekme, onlardan korkup titreme. Çünkü Sultan-ı Kâinat birdir, her şeyin anahtarı O’nun yanında, her şeyin dizgini O’nun elindedir, her şey O’nun emriyle halledilir. O’nu bulsan her matlubunu buldun, hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun.”

Kul, namazında “Eşhedü en lâ ilâhe illallah” derken, şunu demiş olur:

“Hàlık ve Rezzak, O’ndan başka yoktur. Zarar ve menfaat, O’nun elindedir. O hem Hakim’dir, abes iş yapmaz. Hem Rahim’dir, ihsanı, merhameti çoktur.”

Zerreden kürelere kadar küçük-büyük her şeyin sahibinin O olduğunu, Onun emrinde ve izniyle hareket ettiğini, O isteyince olmazların olduğunu, istemeyince hiçbir şeyin olmayacağını, verdiğini kimsenin alamayacağını, vermediğini de kimsenin veremeyeceğini bilen, inanan insan Allah’a tevekkül edip, O’na güvenip dayanmadan başka hangi yolları arar? O’nun yolundan başka bütün yollar, O’nun kapısından başka bütün kapılar kapalıdır.

Bunu bilen insan aklında, fikrinde, kalbinde, işinde asla O’nu unutmaz.

Allah Resûlünün (asm) dualarından birisi de şuydu:

“Allah’ım, senin verdiğini engelleyebilecek, senin vermediğini de verebilecek hiçbir kimse yoktur.”(Buharî, Ezan, 155)

Bir gün de ümmetine, her günün sabahı, her gecenin akşamında okunduğunda hiçbir şeyin zarar veremeyeceği şu mealdeki duayı öğretmişti:

“İsmiyle birlikte hareket ettikçe yerde ve gökte hiçbir şeyin zarar veremeyeceği Allah’ın adıyla (sabaha erdim, akşama ulaştım.) O her şeyi işiten ve bilendir.” (İbn Mace, Duâ, 14)

Demek bütün mesele O’nu bulmak, O’na dayanmak.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet